W A N T E D !

L O S E R

Fading

ngayon na siguro yung time na masasabi ko na my existence is fading hehe habang tumatagal marami na akong namimiss na mga tao na naging part ng buhay ko noong maayos pa ako...ngayong nasa lowest point na ako ng buhay ko unti-unti na din silang nawawala sakin...hayyy

narealize ko na lang din na ganun talaga ang buhay...pag wala ka na sa limelight wala na ding susubaybay sayo...gaya ng mga artista sa entablado..hehe unti-unti ko na lang din tinatanggap kung ano na lang ako ngayon...gaya nga ng sabi ko ginusto ko to at kung part itong pag kalimot nila sakin...tatanggappin ko ng maluwag...unti-unti na ngang nawawala yung apoy ng buhay ko yung mga ala ala na naiwan ko sa kanila...marahil nagsawa na din sila sa pag tulong at pag gabay sa akin..hindi ko naman sila masisisi,alam kong hangad lang nila sakin ay ginhawa at yung tama para sa buhay ko...

hindi ko alam kung bakit ko nasasabi to ngayon pero sa kabila na lang din ng bawat problema na dumadating...ito na sguro yung tinatawag na pangungulila sa magagandang alaala na napagsamahan namin...gustuhin ko mang ibalik at ipagpatuloy pa ang bawat sandali para sa amin lahat..ako lang din yung nahihirapan...marahil na mimiss ko nga lang sila ng sobra kaya ganito ako ngayon...

pero sa bawat araw na nagdaan, minsan maiisip mo na lang na lumilipas na ang kanilang mga araw na hindi kna parte nito..na konti na lang masasabi nang isa kna na lang alaala sa knila...
hindi ka lang handang tanggapin ito dahil alam mong mahal mo sila at alam mong hindi magbabago ang lahat...pero mali ako, may kanya kanya tayong buhay at sa buhay na yun may dadating at may aalis...sa lagay ko ngayon ako na yung nasa part na aalis...malapit na mawala yung mga alaala ko sa knilang isipan at kanilang puso...

ngayon sana punto ako ng pagiisip at pagtatanto ng mga bagay bagay at pag tanggap ng mga pagbabago sa buhay ko ngayon kasabay ng pagkawala ng mga taong naging parte ng buhay mo...

in short miss ko lang kayong lahat..lam nyo na kung sino kayo...nakakalungkot sobra...
sana makita at makasama ko pa kayo...salamat sa pag kakaibigan.

minsan

minsan you miss that person


minsan you just care for that person so much

minsan you want to see that person more often


...and be with him all the time

minsan you waited so long for that person para sa text messages niya

minsan you want to hug that person so tight para hindi na siya malayo sa'yo

minsan you want to kiss that person

minsan you want to open your heart for that person


minsan you wish na sana siya na lang,.ikaw na lang,.kayo na lang



minsan mahirap, masakit



PERO

minsan you need to be contented kung ano lang yung dapat

kasi

minsan hindi na talaga pwede,

kahit gustuhin mo pa.

still fighting

march 05, 2009 09:12 pm @ morayta(comp shop)
magdadalawang linggo na din ako na nabubuhay ng ganito yung istokwa.
nung una excited pa ko,na parang masaya yung pinili knog gawin na to...pero habang tumatagal nakakaramdam na rin ako ng pagod at hiya dun sa bahay na tinutuluyan ko minsan...

sa journey kong to hindi ko pa alam kung may katapusan pa nga ba or talagang pag gumive up na talaga ako sa aklan na ako babagsak nito...mahirap na hindi madali yung gantong buhay...pero still kinakaya ko...para na din sa sarili ko to prove na kaya ko at kakayanin ko...ang problema nga lang hindi pa ako makastep forward kasi hindi ko pa din talaga alam kung ano nb talaga gusto ko sa buhay ko...late na nung narealize ko na gusto ko na i pursue pagnunursing ko...ayoko na talaga humingi ng tulong kung knino man...bhasta ang alam ko kakayanin ko to magisa...confused lang din siguro ako kung ano ba talagang trabaho ang gusto ko for now para makaipon...

kanina habang papunta ako dito sa comp shop na to...habang naglalakad para akong lumulutang dinadala na hangin papunta sa kung saan man, sa walang kasiguraduhang lakbay ng buhay...habang nalalakad madami akong makaksalubong na iba't ibang klase ng tao...lahat halos sila may mga ngiti sa kanilang mga labi, na parang walang pinobroblema sa mundo may mga kumakain,nagyoyosi na tipong hindi alintana ang hirap ng buhay...napaisip na lang ako na paranag ganun lang ako dati...maginhawa buhay ngayon,ngayon ewan ko...can't blame anyone ako lang din talaga napapahirap sa sarili ko...hayyy

sa sitwasyon ko ngayon siguro nga God wants me to ba strong and to learn the best lesson in life...dumating man ako sa sitwasyon kong to atleast i know the true meaning of life and it helps me to grow as a mature guy...hindi man ngayon atleast nan dun na ko sa process na yun...slowly but surely...

i just want to thank some of my friends na nan jan pa rin para sakin...sa mga taong still na nagmamahal sakin at handang tumulong..unang-una kay dada hindi man nya mabasa to i just want to thank him for letting me stay in their house for a days libre pag kain...nakakahiya na nga eh...hehehe pero i know hindi ako pababayaan ni dada kaya im so thankfull talaga...sa mga atengs ko sa dorm na nan jan pa din para sa kin para palakasin ang loob ko sina mama jem,lu at beki..hayy ayun ang saya pa rin when im with you guys kahit dami ko problema...kay ice sa pag aalaga mo sakin and for also letting me stay sa place mo,sa pag luto mo sa care and all...can't really explain how i feel when im with you..ang saya, thanks talaga sobra...kay javy sa pag sama sa kin sa pag rampa sa street pag wala pa ako matuluyan..heheh thanks javs...sa mga conrcerns people like kr (baho) thnx sobra...dan,kuya chris lam nyo na kung sino kayo thanks talaga...it makes me want to still hold on and survive para makasama ko pa kayo lahat ng matagal...atleast i know kung sino yung mga taong nan jan para sakin ngayong nasa lowest point ako ng buhay ko...i don't know how to fight without you guys...thanks talaga.

so ngayon honestly hindi ko pa alam kung san ako makikitulog hehehe bahal na si darna...mahirap yung ganito pero masaya...lam ko hindi ako pababayaan ni God magulo man direction ng buhay ko ngayon basta na jan sya pati panilya ko kakayanin ko...