still fighting

march 05, 2009 09:12 pm @ morayta(comp shop)
magdadalawang linggo na din ako na nabubuhay ng ganito yung istokwa.
nung una excited pa ko,na parang masaya yung pinili knog gawin na to...pero habang tumatagal nakakaramdam na rin ako ng pagod at hiya dun sa bahay na tinutuluyan ko minsan...

sa journey kong to hindi ko pa alam kung may katapusan pa nga ba or talagang pag gumive up na talaga ako sa aklan na ako babagsak nito...mahirap na hindi madali yung gantong buhay...pero still kinakaya ko...para na din sa sarili ko to prove na kaya ko at kakayanin ko...ang problema nga lang hindi pa ako makastep forward kasi hindi ko pa din talaga alam kung ano nb talaga gusto ko sa buhay ko...late na nung narealize ko na gusto ko na i pursue pagnunursing ko...ayoko na talaga humingi ng tulong kung knino man...bhasta ang alam ko kakayanin ko to magisa...confused lang din siguro ako kung ano ba talagang trabaho ang gusto ko for now para makaipon...

kanina habang papunta ako dito sa comp shop na to...habang naglalakad para akong lumulutang dinadala na hangin papunta sa kung saan man, sa walang kasiguraduhang lakbay ng buhay...habang nalalakad madami akong makaksalubong na iba't ibang klase ng tao...lahat halos sila may mga ngiti sa kanilang mga labi, na parang walang pinobroblema sa mundo may mga kumakain,nagyoyosi na tipong hindi alintana ang hirap ng buhay...napaisip na lang ako na paranag ganun lang ako dati...maginhawa buhay ngayon,ngayon ewan ko...can't blame anyone ako lang din talaga napapahirap sa sarili ko...hayyy

sa sitwasyon ko ngayon siguro nga God wants me to ba strong and to learn the best lesson in life...dumating man ako sa sitwasyon kong to atleast i know the true meaning of life and it helps me to grow as a mature guy...hindi man ngayon atleast nan dun na ko sa process na yun...slowly but surely...

i just want to thank some of my friends na nan jan pa rin para sakin...sa mga taong still na nagmamahal sakin at handang tumulong..unang-una kay dada hindi man nya mabasa to i just want to thank him for letting me stay in their house for a days libre pag kain...nakakahiya na nga eh...hehehe pero i know hindi ako pababayaan ni dada kaya im so thankfull talaga...sa mga atengs ko sa dorm na nan jan pa din para sa kin para palakasin ang loob ko sina mama jem,lu at beki..hayy ayun ang saya pa rin when im with you guys kahit dami ko problema...kay ice sa pag aalaga mo sakin and for also letting me stay sa place mo,sa pag luto mo sa care and all...can't really explain how i feel when im with you..ang saya, thanks talaga sobra...kay javy sa pag sama sa kin sa pag rampa sa street pag wala pa ako matuluyan..heheh thanks javs...sa mga conrcerns people like kr (baho) thnx sobra...dan,kuya chris lam nyo na kung sino kayo thanks talaga...it makes me want to still hold on and survive para makasama ko pa kayo lahat ng matagal...atleast i know kung sino yung mga taong nan jan para sakin ngayong nasa lowest point ako ng buhay ko...i don't know how to fight without you guys...thanks talaga.

so ngayon honestly hindi ko pa alam kung san ako makikitulog hehehe bahal na si darna...mahirap yung ganito pero masaya...lam ko hindi ako pababayaan ni God magulo man direction ng buhay ko ngayon basta na jan sya pati panilya ko kakayanin ko...