dada: Lu mahal mo pa ba sya?..."
katanungan na hindi ko agad nasagot...
napaisip pa ako...kung tama nga ba mahal ko pa nga ba talaga sya sa mga panahon ngayon...
sa mga napagdaanan ko this past few weeks,hindi ko na naramdaman pa yung sinasabing pag mamahal...lalo na sa kanya...sa taong akala ko na makakasama ko sa saya lalo na sa hirap...
maraming magagandang memories na masarap balikan na masarap ipag patuloy sana...
kaya lang hindi ko alam nagkaron na lang din ng tuldok ang lahat samin...
ngayon unti-unti na ng nawawala yung pagkasabik at pangungulila ko sa kanya,nahaluan na ng puot at galit dahil sa mga nangyari na din samin...
maraming tanong na naiwan na hindi na talaga nabigyan ng kasagutan...
nawala na lang bigla lahat...kung gano kabilis yung pag dating nya sa buhay ko,ganun din kabilis nawala yung kung anong nasimulan namin...
ang labo ang gulo...pero ganun pa din wala pa din ako magawa...
basta ngayon hindi ang alam ko pinipilit ko tumayo sarili ko,ipagpatuloy ang buhay ng wala sya...maging maligaya sa kabila ng pagkawala nya...
buti na lang may mga tao pang nan jan sakin, tulad nga ga kaibigan ko...
mas nararamdaman mo yung tunay na pagmamahal sa mga kaibigan...
kaya sa inyo salamat dahil na jan kayo nung mga panahong nasa dilim ako...
kayo ang nag pakita ng liwanag sakin...salamat sa inyo sa mga kapatid kos a dorm,peegee at sa kinla...lam nyo na kung sino kayo...
ngayon ito na buhay ko...pilit na lumalaban sa hirap ng buhay...
pilit hinahanap ang sarili at ang tunay na kahulugan ng ligaya.
...
katanungan na hindi ko agad nasagot...
napaisip pa ako...kung tama nga ba mahal ko pa nga ba talaga sya sa mga panahon ngayon...
sa mga napagdaanan ko this past few weeks,hindi ko na naramdaman pa yung sinasabing pag mamahal...lalo na sa kanya...sa taong akala ko na makakasama ko sa saya lalo na sa hirap...
maraming magagandang memories na masarap balikan na masarap ipag patuloy sana...
kaya lang hindi ko alam nagkaron na lang din ng tuldok ang lahat samin...
ngayon unti-unti na ng nawawala yung pagkasabik at pangungulila ko sa kanya,nahaluan na ng puot at galit dahil sa mga nangyari na din samin...
maraming tanong na naiwan na hindi na talaga nabigyan ng kasagutan...
nawala na lang bigla lahat...kung gano kabilis yung pag dating nya sa buhay ko,ganun din kabilis nawala yung kung anong nasimulan namin...
ang labo ang gulo...pero ganun pa din wala pa din ako magawa...
basta ngayon hindi ang alam ko pinipilit ko tumayo sarili ko,ipagpatuloy ang buhay ng wala sya...maging maligaya sa kabila ng pagkawala nya...
buti na lang may mga tao pang nan jan sakin, tulad nga ga kaibigan ko...
mas nararamdaman mo yung tunay na pagmamahal sa mga kaibigan...
kaya sa inyo salamat dahil na jan kayo nung mga panahong nasa dilim ako...
kayo ang nag pakita ng liwanag sakin...salamat sa inyo sa mga kapatid kos a dorm,peegee at sa kinla...lam nyo na kung sino kayo...
ngayon ito na buhay ko...pilit na lumalaban sa hirap ng buhay...
pilit hinahanap ang sarili at ang tunay na kahulugan ng ligaya.
...
Lumalakas ka ah... Hehe! \m/
ReplyDeleteyes baho...mana ko sayo eh..tsaka kailangan..hehe *wink
ReplyDeletego go go.. kaya mo yan!
ReplyDelete